Maaskant '44

"Geschiedenis moetje kunnen voelen en proeven."

Op 10-jarige leeftijd kreeg ik, Roy Jacobs, van mijn vader een bajonet uit de Tweede Wereldoorlog cadeau. De bajonet was het eerste voorwerp in een verzameling van maar liefst 150.000 ob­jecten uit het verleden.

Ik woon met mijn vrouw Eefje en onze 3 kin­deren in de watermolen van Grevenbicht. Een gedeelte van de watermolen is omgetoverd in een museum over de geschiedenis van de regio, met als hoofdonderwerp WOII.
Achter ieder voorwerp schuilt een verhaal. Zo is er de originele stafkaart van majoor Evans (de bevrijder van Susteren), het motor­blok van een in de regio neergestort vliegtuig (Stuka) en een helm van één van de eerste Amerikaanse soldaten die voet hebben gezet op Limburgse bodem.

Het meest recente voorwerp in de col­lectie is een Duitse sabel van een soldaat uit Selfkant. Deze persoon is in 1942 gesneuveld in Stalingrad. De familie heeft me dit bijzon­dere item geschonken, zodat het tentoongesteld kon worden. Het museum is een samenbundeling van honderden persoonlijke, regionale verhalen uit de Tweede Wereldoorlog, zonder het massale van de bekende grote oorlogsmusea.

In grote musea zie je voornamelijk anonieme tanks en afweergeschut,in de watermolen heeft ieder afzonderlijk voor­werp zijn eigen intieme verhaal, dat maakt het museum uniek in de regio.

Naast de ruime collectie over de Tweede We­reldoorlog is er ook een hoek ingericht over de Eerste Wereldoorlog en zijn er items te vinden die te maken hebben met de verge­ten oorlog in Nederlands Indië en de VN vredesoperaties na W.O.2 waaraan Nederland deelgenomen heeft.